Of ben je van plan je oude hobby weer op te pakken?
Als kind kon ik urenlang achter elkaar tekenen.
Dit herken je vast!
Puntje van mijn tong uit mijn mond, opperste concentratie. Alles werd nagetekend.
Tekeningen voor opa’s, oma’s, boekjes vol verhaaltjes over de klas. Met Fiep Westendorp en Annie M.G. Schmidt als grote voorbeelden. Kinderboekenschrijfster, dat wil ik worden.
Helaas, aan dit tekenavontuur kwam op de middelbare school een eind.
Mijn tekenblok werd ingeruild voor een scheikunde boek, viltstiften en verf vervangen door serieuze pennen. Getekend werd er alleen nog in agenda’s. Voor meer was er geen ruimte. Althans niet bij mij op school.
Toch bleef het altijd kriebelen.
Toen ik na de middelbare school bouwkunde ging studeren kwamen de potloden weer terug in mijn leven.
Alle andere studenten hadden er een hekel aan, maar ik ging volledig op in de handtekenlessen.
Ik leerde perspectief tekenen, maakte kennis met schaduwen. Soms trokken we er zelfs op uit om als volleerde kunstenaars oude straatjes na de tekenen.
Tussendoor schreef ik me in voor cursussen modeltekenen en schilderen.
Ik kreeg de smaak weer te pakken.
Tijdens het ontwerpen van gebouwen bleken mijn tekenkunsten goed van pas te komen.
Met snelle schetsen kon ik duidelijk maken wat ik bedoelde.
Op de architectenbureaus waar ik werkte werd ik volop ingezet om presentatietekeningen van nieuwe ontwerpen te maken.
Zo gingen er jaren voorbij waarin ik alleen tekende vanuit mijn vak als architect.
Het onbevangen tekenen zoals in mijn jeugd was er niet bij. Eerlijk gezegd vroeg ik mij ook steeds af wat ik dan moest tekenen.
Niets leek belangrijk genoeg.
Tot afgelopen jaar.
Toen ik begin 2016 last kreeg van een chronische oorontsteking had ik wekenlang tijd om me volledig op mijn hervonden hobby te storten.
Schetsboeken vol tekende ik. Ineens zag ik inspiratie, overal om mij heen.
Online volgde ik cursussen om weer in de teken-flow te komen.
Lisa Congdon was met haar video’s op Creative Bug een enorme stimulans.
Ik merkte dat tekenen niet alleen leuk is, maar ook super relaxed.
Tekenen is mijn nieuwe medicijn.
Het helpt me echt enorm om me te ontspannen. Tussen alle drukte door (drie kinderen en het runnen van mijn bedrijf de verbouwingsarchitect) zoek ik iedere dag een moment om een schets te maken. Niet alleen van gebouwen, maar eigenlijk van alles om mij heen.
Bij mijn drie zoons (7, 6 en 4) zie ik het enthousiasme voor tekenen terug.
Samen tekenen is inmiddels vaste prik in het weekend geworden. Op vakantie gaan alle teken- en schildersspullen mee.
Binnen de kortste keren zit je met een tafel vol ingespannen koppies. Met de mooiste creaties als resultaat.
Samen tekenen schept echt een band.
Tekenen geeft mij een andere kijk op de wereld.
Overal zie en voel ik inspiratie. Details, die je nooit zag, vallen ineens op.
Dat, terwijl je helemaal jezelf bent. Alles kan en mag.
Ik ben zo gelukkig dat het enthousiasme voor tekenen weer op mijn pad is gekomen.
Het inspireert me iedere dag opnieuw.
Die inspiratie wil ik graag doorgeven.
Niet alleen aan mijn kinderen, maar ook aan jou.
Langzaam maar zeker ontstond de afgelopen maanden het idee om de tekenclub op te richten.
Een club voor enthousiaste tekenaars.
Een plek waar beginnende en geoefende tekenaars van elkaar leren en elkaar inspireren.
Een vastomlijnd plan is er nog niet. Maar laten we gewoon van start gaan.
Zoals ook iedere tekening vanuit een plotseling idee ontstaat. Met de meest geweldige resultaten!